Dagboek Zuid-Afrika

Vorige: 27 juli 1981
Terug naar hoofdmenu.

Escombe 28 juli 1981

Mitchell Park doet Engels aan. Niet wat zijn bomen betreft, want die zijn rijk gevariëerd en geenszins Europees. Ze doen denken aan die van de botanische tuin. Wel wat betreft zijn rustige sfeer, zijn informele karakter, waarbij het toegestaan is over het gras te lopen, en vooral wat betreft zijn publiek. Vanmorgen hebben we er ontbeten. Er is een restaurant, dat we niet van binnen hebben gezien, en een groot terras onder de bomen. Toen we aankwamen bevonden zich daar een stuk of vier, vijf Indische bedienden in gele jasjes. Ze hingen wat rond op de stoelen bij gebrek aan klanten. Toen we naderden (maar dat zal de oorzaak niet geweest zijn), kwam de baas net buiten en alle bedienden vlogen als één man overeind. We namen plaats en bestelden een Engels ontbijt: ham and eggs en geroosterd brood. Terwijl we daar zaten - het was tussen half tien en tien uur - liep het hele terras vol met beslist oude mensen. Er was een grote groep oorlogsveteranen, de meesten met het embleem van hun divisie op het jasje genaaid. Kreupel of moeilijk lopend, schuifelend met de schoenzolen, kromme ruggen, licht openhangende monden en een verouderde adelaarsblik in de ogen. Het stof van El Allamein en Tobroek nog in de wenkbrauwen bij wijze van spreken. Aan de vogels te zien was het een vast gezelschap ter plaatse. De mynahs (miners heb ik hierboven geschreven, maar dat was fout) kwamen in grote aantallen aan en kregen, kennelijk volgens een vast ritueel, van de oude rotten stukjes brood en dergelijke. Aan andere tafeltjes zaten oude dametjes, ook zeer Engels allemaal. Oorlogsweduwen dachten we dat dat waren. Niet van die veteranen natuurlijk. (...)

Na het ontbijt hebben we een vluchtig bezoek gebracht aan de hoog en schitterend gelegen universiteit van Natal. Vorstelijk uitzicht over de haven van Durban. Alle faculteiten zijn vertegenwoordigd, maar de technische vakken domineren: scheikunde-engineering, bouwkunde, mathematics. Het is een Engelse universiteit. Politiek gesproken staat ze aan de kant van de oppositie. Dat bleek ook uit een kort gesprekje dat ik had met iemand van het linguistic department. We liepen binnen op die afdeling, die ons, op onze vraag, door studenten gewezen was. Er waren alleen wat privé-kamers van stafleden. Ik liep een openstaande deur binnen en vertelde dat ik een particulier bezoek aan Durban bracht en even de universiteit was binnengelopen. Toen ik zei dat ik van een Nederlandse universiteit kwam, stonden ze me vriendelijk tewoord. Het bleek dat hun bezigheid vooral ligt in toegepaste taalkunde, second language learning en dergelijke. Ze wilden bepaalde politieke doelen bereiken met a-politieke middelen. Een eigen leeszaal was er niet. De mensen waren al druk met colleges bezig. Kennelijk is het studiejaar alweer begonnen. Op grote borden in de hal waren de studieresultaten van de studenten aangehangen. Ook veel onvoldoendes. Eerder hadden we de leeszaal van de bibliotheek met cartotheek gezien. Van Bakel stond in het kaartsysteem met "Taalgeografie en Semantiek" (1963). Aardig. Minder aardig was dat dat alles was. Weijnen had veel meer in die bak. En op de leeszaal stond bij het WNT het glossarium van Piet van Sterkenburg. Dat moet ik hem laten weten. Verder is alles erg magertjes. Maar de studentenbevolking is net als overal, jong, talrijk, college lopend in sportkleding. Zonder twijfel is ook hier de maatschappelijke functie van de universiteit zeer sterk.

Jos en Gon zijn in de keuken bezig voor het avondmaal. Het is bijna kwart over zes. De zon is alweer lang onder. Vandaag was, net als gisteren, het weer uitstekend. Overdag is het in de zon niet uit te houden als die op zijn hoogst staat. Gaat ze om drie uur wat zakken, dan wordt het al gauw weer kil. Nu is hier het electrisch kacheltje alweer aan. Straks om half acht naar Nederland luisteren. Kijken hoe die kwestie met het CDA en Van Agt afloopt. Zouden ze nou toch gaan breken? Komt er een confrontatie tussen Lubbers en Van Agt?

Verder: 29 juli 1981

Jan van Bakel, Zuidafrikaans dagboek.

janvanbakel.nl

Terug naar boven

Reactie? Bericht: jan.van.bakel@gmail.com.